Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Άλλοι πλανήτες σαν τη Γη ενδέχεται να είναι κατασκευασμένοι από γραφίτη και διαμάντια


Η αστρονομία είναι η επιστήμη των εξωτικών αντικειμένων, αλλά αυτό που οι περισσότεροι αστρονόμοι θέλουν να βρουν είναι ένας άλλος πλανήτης σαν την οικεία Γη μας, ένα φιλόξενο πρόσωπο μέσα σε ένα εχθρικό σύμπαν. Το διαστημόπλοιο Kepler, το οποίο ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2009, είναι το καλύτερο μέσο που φτιάχτηκε ποτέ για την ανακάλυψη μιας άλλης Γης, που να στρέφεται γύρω από ένα άστρο σαν τον Ήλιο, σε αντίθεση με του γιγάντιους πλανήτες που είναι η κύρια σοδειά των εξωπλανητών που έχουν ανιχνευτεί μέχρι στιγμής.


Πλανήτες σαν τη Γη γύρω από άλλα αστέρια μπορεί να μην αποτελούνται από βράχους, αλλά από άνθρακα, με ένα φλοιό από γραφίτη, διαμάντια στο εσωτερικό και ωκεανούς από πίσσα.
Πολλοί προβλέπουν ότι το 2010 θα είναι το έτος της ανακάλυψης μιας άλλης Γης. Αλλά αν οι γίγαντες πλανήτες, οι οποίοι δεν μοιάζουν σε τίποτα με αυτό που περίμεναν να βρουν οι αστρονόμοι, είναι κάποια τέλος πάντων ένδειξη, αυτές οι άλλες Γαίες ενδέχεται να μην είναι και τόσο καθησυχαστικά οικείες.
Έχει αρχίσει να διαφαίνεται στις θεωρίες κατά τα τελευταία χρόνια ότι οι άλλοι πλανήτες με παρόμοια μάζα με τη Γη, μπορεί να είναι μια τεράστια σταγόνα νερού, ή σφαίρες από άζωτο ή ‘σβόλοι’ από σίδηρο. Πείτε ένα αγαπημένο σας στοιχείο ή μια ένωση, και κάποιος άλλος έχει φανταστεί έναν πλανήτη φτιαγμένο από αυτό το υλικό. Το φάσμα των δυνατοτήτων που υπάρχουν εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αναλογία του άνθρακα με το οξυγόνο. Μετά από το υδρογόνο και το ήλιο, αυτά είναι τα πιο κοινά στοιχεία στο σύμπαν, και σε ένα εμβρυακό πλανητικό σύστημα μπορούν να ενωθούν για να δημιουργήσουν το μονοξείδιο του άνθρακα. Το στοιχείο που είναι σε μια μικρή αναλογία καταλήγει να δεσπόζει στην χημεία του πλανήτη αυτού.
Ας πάρουμε σαν παράδειγμα το ηλιακό μας σύστημα, εκεί κυριαρχεί το οξυγόνο. Παρά το γεγονός ότι έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε τον πλανήτη μας, καθώς εδώ ο άνθρακας και οι ενώσεις του παίζουν ένα σπουδαίο ρόλο, γιατί είναι οι βάσεις της ζωής, το στοιχείο αυτό είναι πράγματι ένα συστατικό σε αρκετά μικρή αναλογία . Οι γήινοι ή βραχώδεις πλανήτες αποτελούνται από πυριτικά ορυκτά, που είναι πλούσια σε οξυγόνο. Στο εξωτερικό όμως ηλιακό σύστημα αφθονεί μια άλλη ένωση πλούσια σε οξυγόνο, το νερό.
planet like earth from coalΚαλλιτεχνική άποψη ενός πλανήτη από κάρβουνο
Μια νέα μελέτη δείχνει λεπτομερώς τον τρόπο που ο άνθρακας έχασε τη μάχη με το οξυγόνο στο ηλιακό σύστημα. Η φυσικός Jade Bond του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και ειδική στους εξωπλανήτες, ο αστροβιολόγος Dante Lauretta ειδικός στην κοσμοχημεία και ο David O’Brien έχουν κάνει μια προσομοίωση για το πώς τα χημικά στοιχεία κατανεμήθηκαν σε όλο το ηλιακό σύστημα, καθώς δημιουργήθηκε. Διαπιστώνουν έτσι ότι ο άνθρακας παρέμεινε σε αέρια κατάσταση στο εσωτερικό του πρωτοπλανητικού δίσκου και τελικά διασκορπίστηκε  έξω στο βαθύ διάστημα. Η εμβρυϊκή Γη σχηματίστηκε τότε χωρίς καθόλου άνθρακα. Ο άνθρακας στο σώμα μας πρέπει να έχει φτάσει στη Γη αργότερα, από αστεροειδείς και κομήτες που έχουν συσταθεί σύμφωνα με συνθήκες, που τους επέτρεπαν να ενσωματώσουν τον άνθρακα.
Αν η ισορροπία του άνθρακα με το οξυγόνο έγερνε από την άλλη πλευρά (προς τον άνθρακα), η Γη θα γινόταν πολύ διαφορετική, όπως υποστήριξε το 2006 ο Marc Kuchner, από το Πανεπιστήμιο του Princeton, και η Sara Seager, του Ινστιτούτου Carnegie. Σε αυτή την περίπτωση θα αποτελείτο όχι από πυριτικά ορυκτά , αλλά από ενώσεις του άνθρακα, όπως το καρβίδιο του πυριτίου και, μάλιστα, από καθαρό άνθρακα. Ο φλοιός θα ήταν κυρίως γραφίτη, και λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω οι πιέσεις θα ήταν τόσο υψηλές, ώστε να σχηματίζουν ένα άκαμπτο κέλυφος από διαμάντια και άλλους κρυστάλλους. Αντί για πάγο από νερό, ο πλανήτης μας θα είχε πάγο από μονοξείδιο του άνθρακα ή από μεθάνιο. Και  αντί για νερό σε υγρή μορφή, θα μπορούσε να έχει ωκεανούς από πίσσα.
Ο Γαλαξίας μας θα μπορούσε να είναι γεμάτος με τέτοιους κόσμους από άνθρακα. Σύμφωνα με μια παρατηρησιακή έρευνα που επικαλείται, η Jade Bond, το μέσο άστρο που έχει πλανήτες έχει υψηλότερο ποσοστό του άνθρακα από ότι οξυγόνο από ότι ο ήλιος μας, ενώ οι προσομοιώσεις της προβλέπουν ότι τα πιο εμπλουτισμένα συστήματα γεννούν πλανήτες από άνθρακα. “Ορισμένες από αυτές τις συνθέσεις διαφέρουν από την ηλιακή και σαν αποτέλεσμα παράγουν γήινους πλανήτες με πολύ διαφορετικές συνθέσεις," λέει η Bond.
Για να σιγουρευτούμε, άλλες έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι ο ήλιος μας είναι δυσδιάκριτος από το μέσο αστέρι στην κατηγορία του. Το διαστημόπλοιο Kepler μπορεί λοιπόν να συμβάλει στη διευθέτηση του ζητήματος αυτού, διότι ακόμα και το περιορισμένο ποσό της πληροφορίας που μπορεί να μαζέψει ηια την μάζα των πλανητών και την ακτίνα τους – είναι αρκετή για να μάθουμε για τη γενική σύνθεσή τους.
Οι Γαίες από άνθρακα ενδέχεται να είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες στις πιο παράξενες ρυθμίσεις, όπως είναι το περιβάλλον των λευκών νάνων και των άστρων νετρονίων. Περιοχές του Γαλαξία που είναι πλούσιες σε βαριά στοιχεία, όπως είναι το γαλαξιακό κέντρο, έχουν υψηλότερη αναλογία άνθρακα με οξυγόνο. Όσο περνάει ο καιρός και τα αστέρια συνεχίζουν να παράγουν βαριά στοιχεία, το ισοζύγιο παντού κλίνει υπέρ του άνθρακα.
Αυτές και άλλες αστρονομικές ανακαλύψεις παίρνουν σειρά στους πίνακες με έννοιες για γνωστά και άγνωστα δεδομένα. Η περισσότερη μάζα του Γαλαξία είναι σκοτεινή ύλη, οι περισσότεροι ήλιοι έχουν εξασθενημένο φως και πιο κόκκινο από ότι ο Ήλιο μας. Και τώρα, όπως φαίνεται, άλλες Γαίες ενδέχεται να μην είναι και ιδιαίτερα σαν την Γη. Αν οτιδήποτε αποκλίνει από τον κανόνα και αξίζει να ονομάζεται εξωτικό, αυτό μας είναι άξιο παρατήρησης.
Πηγή: Scientific America

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Δευτέρα, 28 Μαΐου
  • Πρώτο τέταρτο στις 11:15 μ.μ. Ο δορυφόρος μας βρίσκεται ψηλά στα νοτιοδυτικά νωρίς το βράδυ, ανάμεσα στα αμυδρά αστέρια του Εξάντα, κάτω από τον Άρη και τον οικείο αστερισμό του Λέοντα.
Τρίτη, 29 Μαΐου
  • Ο φωτεινός Στάχυς της Παρθένου (μέγεθος 1) θα περάσει από τον νότο 11 ½ ώρες μετά το ηλιοβασίλεμα. Συχνά, οι ερασιτέχνες αστρονόμοι σχετίζουν το αστέρι αυτό με τον αστερισμό του Κόρακα ο οποίος είναι το τραπέζιο που σχηματίζεται από 4 αστέρια 3ου μεγέθους και βρίσκεται 15º κάτω από τον Στάχυ και στα δεξιά του. Ποια είναι λοιπόν η σχέση του αστερισμού του Κόρακα με τον Στάχυ; Τα δύο πάνω αστέρια του τραπεζίου στοχεύουν κατευθείαν στον Στάχυ.

Τετάρτη, 30 Μαΐου

  • Στον αστερισμό της Παρθένου, με τους λαμπρούς Στάχυ και Κρόνο, βρίσκεται ο 11ου μεγέθους αστεροειδής Αστραία  (5ος κατά σειρά αστεροειδής ή μικρός πλανήτης). Βρείτε πρώτα το 5ου μεγέθους αστέρι ω της Παρθένου στο βορειοδυτικό άκρο του αστερισμού. Μετά, με προσοφθάλμιο χαμηλής μεγέθυνσης αρχίστε να ψάχνετε. Η Αστραία είναι 0,.5° βορειοδυτικά του ω απόψε και αύριο το βράδυ. Εάν δεν είστε βέβαιοι ποιο σημείο φωτός είναι η Αστραία, σκιτσάρετε το πεδίο και επιστρέψτε σ’ αυτό δυο ή τρία βράδια αργότερα. Το αντικείμενο που έχει μετακινηθεί είναι ο αστεροειδής.

Πέμπτη, 31 Μαΐου

  • Η σελήνη (σε αύξουσα φάση, gibbous) σχηματίζει ένα σχεδόν ισόπλευρο τρίγωνο με τον Στάχυ, πάνω και στα αριστερά της και τον Κρόνο. 
Παρασκευή, 1 Ιουνίου
  • Αν  πάντοτε θέλατε να αναζητήσετε τον Πλούτωνα, απόψε είναι η νύχτα!  Αυτός ο απόμακρος κόσμος περνά μόλις 3"νότια το 7ου μεγέθους αστέρα SAO 161665 αυτό το πρωί, που κάνει την προσπάθεια εντοπισμού αυτού του νάνου πλανήτη πολύ ευκολότερη από ότι συνήθως. Αυτό το αστέρι βρίσκεται στο βόρειο Τοξότη, λίγο περισσότερο από 1° ανατολικά του φωτεινού ανοιχτού σμήνους Μ25. Ο Πλούτωνας έχει μέγεθος 14, για αυτό θα χρειαστείτε ένα 10-ίντσο ή μεγαλύτερο τηλεσκόπιο για να τον δείτε οπτικά.

Σάββατο, 2 Ιουνίου

  • Η σελήνη λάμπει στα νότια-νοτιοανατολικά όταν πέφτει το πρώτο σκοτάδι. Κοιτάξτε καλά, χαμηλότερα και στα αριστερά του για τον πορτοκαλί Αντάρη. Σχεδόν στα μισά της απόστασης μεταξύ της σελήνης και του Αντάρη είναι η σειρά τριών αστεριών που σχηματίζουν την κεφαλή του Σκορπιού.

Κυριακή, 3 Ιουνίου

  • Το φεγγάρι φθάνει στο περίγειο, το πιο κοντινό σημείο στην τροχιά του γύρω από τη γη, στις 4:15 μ.μ. Βρίσκεται τότε 358.484 χιλιόμετρα μακριά από μας. Επειδή το περίγειο φθάνει λιγότερο από 24 ώρες πριν από την πανσέληνο, οι κάτοικοι των παράκτιων περιοχών πρέπει να αναμένουν ψηλότερες από τις κανονικές παλίρροιες για μερικές ημέρες.

ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ


  • Για καθημερινή ενημέρωση σχετικά με την ηλιακή δραστηριότητα, επισκεφτείτε τον δικτυακό τόπο:www.spaceweather.com.
  • Ο Ερμής  είναι μέσα στο φως του ήλιου.
  • Η Αφροδίτη (μέγεθος -4,2 που διαρκώς μειώνεται) χαμηλώνει όλο και περισσότερο στα δυτικά βορειοδυτικά στο βραδινό λυκόφως. Πάνω και 20° στα δεξιά της είναι η Αίγα. Με τηλεσκόπιο, η Αφροδίτη είναι ένας λεπτός μηνίσκος που φθάνει στα 55” σε διάμετρο αλλά χάνει τη φωτεινότητά της από 10% στο 3% στις 30 Μαΐου. Μπορείτε να την παρατηρήσετε με τηλεσκόπιο και την ημέρα, με ιδανική ώρα αργά το απόγευμα. Θα έχουμε διάβαση της Αφροδίτης μπροστά από τον ηλιακό δίσκο νωρίς το πρωί ( περίπου για 1 ½ ώρα μετά την ανατολή του ηλίου) την 6η Ιουνίου. Αυτή είναι η τελευταία διάβαση μέχρι το 2117.
  • Ο Άρης (με μέγεθος + 0,3, στη κοιλιά του Λέοντα) είναι ψηλά στα νότια-νοτιοδυτικά στο λυκόφως και χαμηλότερα στα δυτικά αργότερα το βράδυ. Με τηλεσκόπιο, ο Άρης έχει 8,5 δευτερόλεπτα του τόξου φαινόμενη διάμετρο. Ο Βασιλίσκος βρίσκεται 13° στα δεξιά του Άρη και ο αμυδρότερος γ του Λέοντα (Algieba) είναι 8° πάνω από τον Βασιλίσκο. Ο πλανήτης μαζί με τα δύο αστέρια σχηματίζει ένα τρίγωνο του οποίου οι πλευρές συνεχώς μεγαλώνουν. Ο δίσκος του πλανήτη είναι τώρα 8 δευτερόλεπτα του τόξου.
  • Ο Δίας είναι μέσα στο φως της ανατολής του ήλιου.   
  • Ο Κρόνος (μέγεθος +0,5, στη Παρθένο) λάμπει ψηλά στο νότο όταν βραδιάζει. Ο Στάχυς τρεμοσβήνει 5° χαμηλότερά του, περίπου στο μισό της λαμπρότητας του Κρόνου και με μπλε χρώμα. Με τηλεσκόπιο, οι δακτύλιοι του Κρόνου έχουν μια καλή κλίση 14° ως προς εμάς.
  • Ο Ουρανός (μέγεθος 5,9, στα σύνορα του Κήτους με τους Ιχθείς) είναι πολύ χαμηλά στην ανατολή του ήλιου.
  • Ο Ποσειδώνας (μέγεθος 7,9, στον Υδροχόο) βρίσκεται στα νοτιοανατολικά πριν το λυκαυγές.
Πηγή:Πλανητάριο θεσσαλονίκης

Ο πιο μακρινός ωκεανός στο ηλιακό μας σύστημα


Μια νέα ημέρα ξημερώνει για τον Τρίτωνα. Πρόκειται να είναι μεν ψυχρή, σαν τις προηγούμενες. Και αυτό συνέβη αφότου το φεγγάρι εγκαταστάθηκε στη σημερινή του τροχιά γύρω από τον Ποσειδώνα. Ακόμη και τα ηφαίστεια εδώ διασπείρουν κρύο αέρια και νερό σε υγρή μορφή και όχι καυτό μάγμα. Αλλά κάτω από την ψυχρή επιφάνεια, στη θερμοκρασία των -235 ° C, υπάρχει πιο γλυκός καιρός: ένας υγρός ωκεανός.

Triton
Με την πρώτη ματιά ο Τρίτωνας φαίνεται να είναι απλώς άλλο ένα παγωμένο φεγγάρι, αλλά δεν είναι έτσι. Μπορεί η επιφάνειά του να αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από παγωμένο άζωτο και μεθάνιο, όμως το εσωτερικό του είναι ζεστό με ένα μεγάλο ωκεανό
Διάφορες μελέτες έχουν υποδείξει την παρουσία ενός υπόγειου ωκεανού στον Τρίτωνα, τον μυστηριώδη δορυφόρο του Ποσειδώνα. Όλες όμως χαρακτηρίστηκαν από την επιστημονική κοινότητα ως «πρόχειρες» και σημειωνόταν ότι όλες κατέληγαν στο συγκεκριμένο συμπέρασμα κάνοντας υπεραπλουστευμένες αναλύσεις και επεξεργασίες δεδομένων.
Γνωρίζουμε ότι ο Τρίτωνας όταν συνελήφθη στο παρελθόν από τον Ποσειδώνα (γιατί κυκλοφορούσε ελεύθερος) ξεκίνησε αρχικά εξαιρετικά επιμήκεις τροχιές. Αλλά καθώς αλληλεπιδρούσαν τα δύο σώματα ο Τρίτωνας γρήγορα σύρθηκε σε πιο κυκλικές τροχιές. Η διαδικασία αυτή ελευθέρωσε ενέργειας, που ζέστανε το φεγγάρι. Η άνοδος της θερμοκρασίας θα έλιωσε όχι μόνο τα παγωμένα εξωτερικά στρώματα του Τρίτωνα, αλλά και τον πυρήνα του πάχους 1.900 χιλιομέτρων.
Στη συνέχεια, απέκτησε τη σημερινή ψυχρή επιφάνεια του γιατί αν και η θέρμανση από την ραδιενεργό διάσπαση είναι μερικές τάξεις μεγαλύτερη από τη θερμότητα από τα παλιρροιακά φαινόμενα, η θερμότητα αυτή στον πυρήνα από μόνη της δεν μπορούσε να κρατήσει το εξωτερικό στρώμα ζεστό στα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια ζωής του ηλιακού συστήματος.
Ο υγρός ωκεανός περιέχει μια ισχυρή δόση αμμωνίας, η οποία εμποδίζει το υγρό από το να καταψυχθεί, εκτός κι αν η θερμοκρασία πέσει κάτω από τους -90 °C. Έτσι, ενώ μπορεί να είναι ο πιο ακραίος ωκεανός στο ηλιακό σύστημα, δεν είναι και τόσο ψυχρός όσο οι λίμνες των υδρογονανθράκων στο φεγγάρι Τιτάνας του Κρόνου, όπου η θερμοκρασία είναι -180 °C.
Η προσομοίωση
Ερευνητές στις ΗΠΑ έκαναν τώρα όμως μια νέα προσομοίωση η οποία κρίνεται ως αξιόπιστη και επιβεβαιώνει την παρουσία του ωκεανού αποκαλύπτοντας μάλιστα και τα χαρακτηριστικά του.
Ο Saswata Hier-Majumder, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ μαζί με τον φοιτητή του Jodi Gaeman σχεδίασαν και πραγματοποίησαν μια προσομοίωση για να διαπιστωθεί αν τελικά μπορεί να υπάρξει ή όχι ένας ωκεανός κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Τρίτωνα.
Οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τους διάφορα δεδομένα όπως παραδείγματος χάριν, τη ραδιενεργή αποσύνθεση των μετάλλων του πυρήνα, τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις του Τρίτωνα με τον Ποσειδώνα και άλλες κοσμικές και γεωλογικές διεργασίες που θερμαίνουν τον δορυφόρο και επιτρέπουν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή.
Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Icarus.
Ο ωκεανός
Τα αποτελέσματα της προσομοίωσης ήταν εντυπωσιακά. Σύμφωνα με αυτά υπάρχει ένας ωκεανός κάτω από την επιφάνεια. Η προσομοίωση έδειξε ότι ο ωκεανός του Τρίτωνα είναι πλούσιος σε αμμωνία που είναι το συστατικό – «κλειδί» για την ύπαρξη του νερού σε υγρή μορφή σε αυτές τις συνθήκες. Η αμμωνία εμποδίζει το νερό να παγώνει ακόμη και σε θερμοκρασίες -90 βαθμών Κελσίου.
Όπως λοιπόν προκύπτει ο ωκεανός του Τρίτωνα είναι ο πιο μακρινός του ηλιακού μας συστήματος αλλά δεν είναι και το πιο ψυχρό υγρό περιβάλλον που υπάρχει μέσα σε αυτό. Μέχρι στιγμής τον τίτλο του πιο ψυχρού υγρού περιβάλλοντος κατέχουν οι λίμνες υδρογονανθράκων του Τιτάνα (του δορυφόρου του Κρόνου) η θερμοκρασία των οποίων υπολογίζεται στους -180 βαθμούς Κελσίου.
Ο Τρίτωνας
Η προέλευση του Τρίτωνα αποτελεί ένα από τα μεγάλα μυστήρια που εδώ και δεκαετίες προσπαθούν ανεπιτυχώς να λύσουν οι επιστήμονες. Αμερικανοί αστρονόμοι από τα πανεπιστήμια της Καλιφόρνια και του Μέρυλαντ, ανέπτυξαν πριν από λίγα χρόνια μια θεωρία η οποία θεωρείται το πιο πιθανό σενάριο από όσα έχουν διατυπωθεί μέχρι σήμερα.
Ο Τρίτωνας έχει μέγεθος σχεδόν διπλάσιο από τον Πλούτωνα και η τροχιά του είναι η ακριβώς αντίθετη από τη φορά περιστροφής του Ποσειδώνα. Το μέγεθος και η τροχιά του δεν ακολουθούν κανένα συμβατό μοντέλο σχέσης μητρικού πλανήτη και δορυφόρου και οι επιστήμονες δεν μπορούν να δώσουν μια εξήγηση.
Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία ο Τρίτωνας κυκλοφορούσε ελεύθερος στο διάστημα παρέα με ένα ακόμη, πολύ μικρότερο, πλανητοειδές. Όταν κάποια στιγμή τα δύο σώματα πέρασαν κοντά από τον Ποσειδώνα η βαρυτική έλξη του πλανήτη «συνέλαβε» τον Τρίτωνα μετατρέποντας τον σε δορυφόρο του ενώ ταυτόχρονα εξοστράκισε το μικρότερο σώμα στα βάθη του διαστήματος.
Πηγές: New Scientist – Βήμα -physics4you.
Τα φεγγάρια του Ποσειδώνα

Κοιτάτε το φεγγάρι: αλλά μην αγγίζετε, λέει η NASA


Η NASA εξέδωσε πρόσφατα κατευθυντήριες γραμμές για τη διαφύλαξη της κληρονομιάς της σεληνιακής εξερεύνησης, αλλά μπορεί να περιμένει στην πραγματικότητα από τους άλλους την πλήρη συμμόρφωση σε αυτές;

flag-in-moon
Η διατήρηση της σεληνιακής κληρονομιάς: μια σημαία των ΗΠΑ περιβάλλεται από τις πατημασιές των αστροναυτών
Είναι πάντως ένα γιγάντιο άλμα για την ανθρωπότητα: Η NASA δημοσίευσε πρόσφατα τις κατευθυντήριες γραμμές για τον χειρισμό και την προστασία των ιστορικών τόπων στο φεγγάρι, αν και κανείς δεν ήταν εκεί για 40 χρόνια, και κανείς δεν έχει σχέδια να το επισκεφθεί σύντομα. Η Ακρόπολη, αντίθετα, προσέλκυσε περιηγητές για αιώνες πριν οποιοσδήποτε σκεφτεί να φτιάξει κανόνες για να μην την θρυμματίσει σε κομμάτια και τα πάρει στο σπίτι του.
Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές μπορεί να φαίνονται λίγο υποκριτικές -  αν πραγματικά νοιάζεσαι για κάτι, δεν θα το άφηνες πάνω στο φεγγάρι – αλλά είχε ζητηθεί από τη NASA  να συμμετάσχει σε ένα αγώνα για να προσγειωθεί ένα ρομπότ στη σεληνιακή επιφάνεια. Κι έτσι 26 ιδιωτικά χρηματοδοτούμενες ομάδες συναγωνίζονται για να υποστηρίζουν το Google Lunar X prize, αξίας 20 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η NASA από τη μεριά της έχει προτείνει να κρατηθούν τα σεληνιακά εξερευνητικά ρομπότ έξω από ορισμένες ζώνες, προκειμένου να διατηρηθούν κάποια ιστορικά αντικείμενα εκεί πάνω. Συμπεριλαμβανομένου και του υλικού από τις σεληνάκατες Απόλλων, τις σημαίες των ΗΠΑ, ίχνη από τους αστροναύτες και τα πειράματα που έγιναν στο φεγγάρι. Αλλά, αν αναμένει την πλήρη συμμόρφωση από τους άλλους, θα πρέπει πραγματικά απλά να βάλει μια πινακίδα: «Καλώς ήρθατε στη Σελήνη παρακαλώ μην αγγίζεται τίποτα».
Πηγή:physics4you

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Γιατί η πανσέληνος μερικές φορές είναι τόσο μεγάλη;


Η απόσταση μεταξύ της Σελήνης και της Γης διαφέρει κατά τη διάρκεια του έτους. Όταν η Σελήνη είναι πιο κοντά, φαίνεται μεγαλύτερη και φωτεινότερη. Το φεγγάρι ταξιδεύει σε μία ελλειπτική τροχιά γύρω από τη Γη, και η απόσταση μεταξύ των δύο σωμάτων  συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 362.000 από και 405.000 χιλιόμετρα. Στο πλησιέστερο σημείο προς τον πλανήτη μας, το φεγγάρι λέμε ότι είναι στο περίγειο. Όταν συμβαίνει ταυτόχρονα να είναι και στο περίγειο και σε πλήρη φάση (πανσέληνος), το φεγγάρι φαίνεται υπερβολικά μεγάλο και λαμπρό – σχεδόν 14% μεγαλύτερο και 30% φωτεινότερο από ο,τι στο απόγειο, στην πλέον απομακρυσμένη απόστασή του από τη Γη.

moon_largeΜία πανσέληνος (αριστερά) που φαίνεται μεγαλύτερη και πιο φωτεινή από ό,τι συνήθως
Μπορεί να είχατε παρατηρήσει μια ασυνήθιστα μεγάλη και φωτεινή πανσέληνο τον περασμένο Δεκέμβριο του 2008 και τον Ιανουάριο του 2009. Κατά τη διάρκεια των μηνών αυτών, η τροχιά της Σελήνης ήταν πιο κοντά στη Γη, δίνοντάς μας έτσι μια καλύτερη εικόνα της. Αλλά σύμφωνα με τον Michael Shara, διευθυντής της Αστροφυσικής στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη, υπάρχουν και άλλες εξηγήσεις γι αυτό.
Ο ίδιος εξηγεί ότι η Σελήνη εκτίθεται σε δυνάμεις βαρύτητας όχι μόνο από τη Γη, αλλά και από τον ήλιο, που μεταβάλουν την απόσταση της Σελήνης στο περίγειο. Αυτό το κοντινό σε μας περίγειο στην πραγματικότητα φέρνει το φεγγάρι κάπου 405.500 χιλιόμετρα από τη Γη, και αυτό συνέβη στις αρχές του τρέχοντος έτους, όταν ήταν επίσης πανσέληνος. Αυτή η σύμπτωση – μία πανσέληνος στο πλησιέστερο περίγειο του – συμβαίνει σπάνια. Οι δε επιστήμονες περιμένουν  να το δούνε  και πάλι στις 14 Νοεμβρίου 2016.
Στην πιο φωτεινή περίοδο του το φεγγάρι είναι αδύνατον να το παραβλέψουμε. Ωστόσο, η διαφορά μεγέθους μπορεί να είναι πιο δύσκολο να παρατηρηθεί λόγω της οπτικής ψευδαίσθησης: Το φεγγάρι φαίνεται μεγαλύτερο, όταν είναι κοντά στον ορίζοντα από ο,τι όταν βρίσκεται ψηλότερα στον ουρανό. Στην πραγματικότητα, το φεγγάρι είναι ελαφρώς πιο μακριά όταν είναι κοντά στον ορίζοντα και πιο κοντά, όταν είναι ψηλά στον ουρανό. Όμως, τα μάτια μας αντιλαμβάνονται το αντίθετο διότι, όταν το φεγγάρι βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα μπορούμε να το συγκρίνουμε με άλλα αντικείμενα που βλέπουμε.

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Το πιο ψυχρό μέρος στο ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται στο νότιο πόλο της Σελήνης.


Η Σελήνη μόλις έχει ξεπροβάλει πάνω από το Χορτιάτη.

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι η πιο ψυχρή περιοχή του ηλιακού μας συστήματος βρίσκεται πιο κοντά από ό,τι μπορούσαμε να φανταστούμε. Το νέο διαστημικό σκάφος Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), που δημιουργεί τον πρώτο πλήρη χάρτη θερμοκρασιών του δορυφόρου της Γης, ανακάλυψε ήδη ότι στο νότιο πόλο της Σελήνης, μέσα σε κρατήρες που ποτέ δεν τις βλέπει ο ήλιος, η θερμοκρασία είναι πιο χαμηλή και από τον μακρινό Πλούτωνα.
Οι χαμηλότερες θερμοκρασίες που μετρήθηκαν στη Σελήνη, είναι περίπου 203 βαθμοί Κελσίου κάτω από το μηδέν. Ο Πλούτων είναι τουλάχιστον ένα βαθμό πιο ζεστός, αν και απέχει 40 φορές περισσότερο από τον ήλιο.
"Ακριβώς στο κατώφλι μας υπάρχουν με βεβαιότητα τα πιο κρύα πράγματα που έχουμε ποτέ μετρήσει", δήλωσε ο Ντέηβιντ Πέιτζ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Λος Άντζελες, ερευνητής της NASA, ο οποίος πάντως δεν απέκλεισε, αλλού στο ηλιακό μας σύστημα να υπάρχουν ακόμα πιο κρύα μέρη, που ακόμα δεν έχουν βρεθεί.
Οι πιο κρύες θερμοκρασίες εντοπίστηκαν σε μικρούς κρατήρες που βρίσκονταν μέσα σε άλλους μεγαλύτερους, ιδίως στους κρατήρες Φαουστίνι, Σουμέικερ και Χάγουορθ. Μερικά από τα πιο κρύα μέρη στο φεγγάρι είναι τόσο μακρινά και ανεξερεύνητα, που ακόμα δεν έχουν όνομα.
Οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες στη Σελήνη έχουν επιστημονική σημασία, επειδή μπορούν να παγιδέψουν πτητικές χημικές ουσίες, όπως τον νερό και το μεθάνιο, σύμφωνα με τον επιστήμονα Ρίτσαρντ Βόντρακ του διαστημικού κέντρου Γκόνταρντ της NASA.
Οι παγιδευμένες αυτές ουσίες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τις μελλοντικές αποστολές των αστροναυτών, αλλά και να βοηθήσουν τους επιστήμονες να καταλάβουν καλύτερα την προέλευση του ηλιακού μας συστήματος. Η επιστημονική αποστολή του σκάφους LCO, σε εξέλιξη εδώ και μια μόλις εβδομάδα, έχει επίσης βρει αρκετές ενδείξεις υδρογόνου στη Σελήνη, μια πιθανή ένδειξη για παγιδευμένους πάγους κάτω από την επιφάνεια του φεγγαριού.
Η αποστολή εστιάζει στο νότιο πόλο της Σελήνης, που ουσιαστικά είναι ανεξερεύνητος μέχρι τώρα και παρουσιάζει τις καλύτερες πιθανότητες για εύρεση υπόγειων πάγων.

Γαλαξιακός κανιβαλισμός της Ανδρομέδας πριν 2 έως 3 δισεκατομμύρια χρόνια.


Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων έχει φέρει στο φως αποδείξεις για μια γειτονική κοσμική σύγκρουση. Η μελέτη τους δείχνει ότι η Ανδρομέδα ‘ρούφηξε’ κυριολεκτικά εκατομμύρια άστρα του γαλαξία του Τριγώνου (Triangulum) όταν βρέθηκε στο δρόμο της, περίπου, δύο με τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν, με αποτέλεσμα ο τεράστιος γαλαξίας της Ανδρομέδας να αυξήσει το συνολικό του όγκο.

Το φαινόμενο αυτό που ονομάζεται γαλαξιακός κανιβαλισμός οφείλεται στο ότι το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο της Ανδρομέδας καταπίνει το μικρότερο γαλαξία του Τριγώνου, ενώ και οι δύο είναι γαλαξίες ενός μικρού σμήνους γαλαξιών γνωστού ως τοπική ομάδα. Ο γαλαξίας Τρίγωνον, το τρίτο πολυπληθέστερο μέλος της τοπικής ομάδας, είναι περίπου το ένα δέκατο του μεγέθους της Ανδρομέδας.
Ο Nickolay Gnedin, αστροφυσικός του Πανεπιστημίου του Chicago, ο οποίος δε συμμετείχε στη συγκεκριμένη μελέτη, περιέγραψε αυτήν τη διαδικασία «γαλακτική αρχαιολογία στην πράξη».
Οι αστρονόμοι συγκεκριμένα εντόπισαν μέσω επίγειων τηλεσκοπίων υπολείμματα άλλων γαλαξιών, ότι απέμεινε του κανιβαλισμού της Ανδρομέδας, και η οποία θα έχει πιθανότατα ως επόμενο στόχο τον δικό μας Γαλαξία. Ωστόσο κάτι τέτοιο αναμένεται σε δισεκατομμύρια χρόνια και το μόνο ορατό αποτέλεσμα θα είναι η αλλαγή της θέσης των αστεριών στον ουρανό.
Το φαινόμενο της συγχώνευσης των γαλαξιών είναι γνωστό στους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες, ωστόσο οι εικόνες που κατεγράφησαν μέσω ενός τηλεσκοπίου στη Χαβάη έχουν εντυπωσιάσει τους αστρονόμους λόγω της κλίμακας του κανιβαλισμού.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν στα «προάστια» του γαλαξία-κανιβάλου αστέρια, η τροχιά των οποίων αποκαλύπτει ότι είναι αδύνατον αυτά να έχουν δημιουργηθεί μέσα στην Ανδρομέδα.
Οι εικόνες της Ανδρομέδας, που απέχει 2,3 εκατομμύρια έτη φωτός από τον δικό μας Γαλαξία και μάλιστα τα άστρα του φαίνονται με γυμνό μάτι, δείχνουν για πρώτη φορά το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο της Ανδρομέδας να «καταπίνει» τον μικρότερο γαλαξία του Τριγώνου.
Οι γαλαξίες είναι μεγάλες συλλογές άστρων που συχνά κατανέμονται σε κεντρικό δίσκο από τον οποίο ξεκινούν βραχίονες. Σχεδόν πριν 40 χρόνια οι αστρονόμοι έμαθαν ότι οι γαλαξίες είναι ενσωματωμένοι σε μια εκτεταμένη άλω από σκοτεινή ύλη.
Οι νέες παρατηρήσεις δείχνουν ότι αστέρια κατοικούν και στην εξωτερική άλω, και όπως λένε οι ερευνητές αυτά τα αστέρια είναι μάλλον λείψανα των μικρών γαλαξιών που καταστράφηκαν από το ισχυρό παλιρροιακό πεδίο ενός μεγαλύτερου γαλαξία.
Μέσα σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια ο γαλαξίας Τρίγωνον θα καταστραφεί εντελώς από την Ανδρομέδα και τα αστέρια του θα διασκορπιστούν σε όλη την άλω (φωτοστέφανο) της Ανδρομέδας. Και σε λίγα δισεκατομμύρια χρόνια μετά από αυτό, η Ανδρομέδα και ο Γαλαξίας μας αφού συγκρουστούν θα συγχωνευτούν με αποτέλεσμα τον σχηματισμό ενός γιγάντιου ελλειπτικού γαλαξία.
Πηγή: ScienceDaily

Ο μυστικιστής και αστρονόμος Γιόχαν Κέπλερ























Johannes_KeplerΜαθηματικός, αστρονόμος και ενίοτε αστρολόγος για να μπορέσει να ζήσει, ο Γιόχαν Κέπλερ γεννήθηκε στην «ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη» του Weil der Stadt της Βάδης-Βυρτεμβέργης το 1571 και πέθανε στο Regensburg το 1630.
Η ζωή του
Ο πατέρας του ήταν μισθοφόρος στρατιώτης και τους άφησε όταν ο Γιοχάνες ήταν πέντε ετών. Η μητέρα του, κόρη πανδοχέα, ασχολιόταν με τη βοτανοθεραπεία και αργότερα κατηγορήθηκε για μάγισσα. Γεννημένος πρόωρα, ο Γιοχάνες φαίνεται ότι ήταν ασθενικό παιδί, παρότι εντυπωσίαζε τους ταξιδιώτες στο πανδοχείο του παππού του με τις ικανότητές του στα Μαθηματικά.
Από μικρός έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για τα ουράνια φαινόμενα και την παρατήρησή τους. Έτσι, όταν ήταν 5 ετών παρατήρησε τον κομήτη του 1577, γράφοντας αργότερα ότι «τον πήρε η μητέρα του σε ένα ψηλό μέρος για να τον δει».
Σε ηλικία 9 ετών παρακολούθησε την έκλειψη Σελήνης του 1580, και κατέγραψε ότι το φεγγάρι «φαινόταν αρκετά κόκκινο». Επειδή όμως προσβλήθηκε παιδί ακόμα από ευλογιά, που τον άφησε με εξασθενημένη όραση, στράφηκε κυρίως προς τη θεωρητική και μαθηματική αστρονομία αντί της παρατηρησιακής αστρονομίας.
Το 1589, αφού τελείωσε το σχολείο, ο Κέπλερ άρχισε σπουδές Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Tübingen, όπου ωστόσο αναδείχθηκε σε εξέχοντα μαθηματικό και κέρδισε τη φήμη επιδέξιου αστρολόγου.
Διδάχθηκε από τον Michael Maestlin (1550-1631) τόσο το πτολεμαϊκό όσο και το ηλιοκεντρικό σύστημα και από τότε πίστεψε το δεύτερο, υπερασπίζοντάς το τόσο θεωρητικά όσο και θεολογικά σε φοιτητικές συζητήσεις. Παρά την επιθυμία του να γίνει εφημέριος, κατά το τέλος των σπουδών του ο Κέπλερ προτάθηκε για μία θέση δασκάλου των Μαθηματικών και της Αστρονομίας στο Προτεσταντικό Σχολείο του 
Γκράατς της Αυστρίας. Αποδέχθηκε τη θέση τον Απρίλιο 1594, σε ηλικία 23 ετών.
Μετά από δύο χρόνια, το 1596, ο Κέπλερ δημοσίευσε το πρώτο αστρονομικό βιβλίο του υπό τον τίτλο «Mysterium Cosmographicum» (Κοσμογραφικό Μυστήριο), με το οποίο θεμελίωσε την υπόθεση του Κοπέρνικου για το ηλιοκεντρικό πλανητικό σύστημα.
Τον Δεκέμβρη του 1599 ο Δανός αστρονόμος Tycho Brahe προσκάλεσε τον Κέπλερ σε μια πόλη έξω από την Πράγα. Ήδη το Γκρατς εφάρμοζε αυστηρότερες πολιτικές εναντίον της μεταρρύθμισης και των Λουθηρανών όπως ήταν ο ίδιος, οπότε ο Κέπλερ δέχθηκε αμέσως την πρόσκληση και συναντήθηκε με τον Τύχo Μπάχε το 1600. Μετά το θάνατο του τελευταίου (1601), ο Κέπλερ διορίσθηκε Αυτοκρατορικός Μαθηματικός των Αψβούργων στη θέση του μία θέση που διατήρησε μέχρι το θάνατό του, το 1630, αν και δεν θα έμενε όλα αυτά τα χρόνια συνεχώς στην Πράγα.
Στις 15 Νοεμβρίου 1630 ο Κέπλερ πέθανε από πυρετό στο Regensburg. Το 1632, ο τάφος του καταστράφηκε από τον σουηδικό στρατό κατά τις εχθροπραξίες του Τριακονταετούς Θρησκευτικού Πολέμου.
physics4you

Tι βρίσκεται στο κέντρο της Γης;


Με μία λέξη: σίδηρος. Όμως αυτό δεν είναι και το τέλος της ιστορίας. Υπάρχουν ακόμη πολλά να μάθουμε γύρω από το πώς μοιάζει ο πυρήνας της Γης και το πώς σχηματίστηκε.

Earth's InnerΑυτό το οποίο ξέρουμε είναι ότι ο πυρήνας αρχίζει σε βάθος 2.890 χιλιομέτρων, και ότι η διάμετρός του είναι 6.800 χιλιόμετρα. Αποτελείται από δύο στρώματα, τον εξωτερικό πυρήνα από λιωμένο σίδηρο και τον στερεό εσωτερικό πυρήνα, ο οποίος αποτελείται από νικέλιο και σίδηρο και έχει σχεδόν το μέγεθος της Σελήνης.
Δεν ήταν βέβαια ο πυρήνας πάντα ίδιος. Αρχικά ο πλανήτης ήταν απλώς ένα τεράστιο συνονθύλευμα χωρίς εμφανή δομή. Τότε τα πιο βαριά στοιχεία, κυρίως σίδηρος και λίγο νικέλιο, κατακάθισαν προς το κέντρο και σχημάτισαν ένα πυρήνα.
Το πότε και το πώς ακριβώς συνέβη αυτό εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης. Μια άποψη υποστηρίζει ότι ο πυρήνας σχηματίστηκε ξαφνικά, σαν μια χιονοστιβάδα που κινήθηκε προς το κέντρο. Άλλοι πιστεύουν ότι ο σίδηρος έρευσε αργά αργά προς τα κάτω. Ραδιενεργά ισότοπα που μετρήθηκαν σε ηφαιστειογενή πετρώματα, που προέρχονται βαθιά από τη Γη, δείχνουν ότι ο πυρήνας σχηματίστηκε όταν ο πλανήτης είχε ηλικία ανάμεσα στα 30 και στα 100 εκατομμύρια χρόνια. Πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, στροβιλώδης κίνηση μέσα στον πυρήνα από ρευστό σίδηρο δημιούργησαν ένα μαγνητικό πεδίο. Ύστερα, πριν από περίπου 1,5 δισεκατομμύρια χρόνια, το κέντρο του πυρήνα ψυχράνθηκε και στερεοποιήθηκε, δημιουργώντας έτσι έναν στερεό εσωτερικό πυρήνα.
Ένα μυστήριο γύρω από τον πυρήνα λύθηκε πρόσφατα. Ήταν γνωστό εδώ και αρκετό καιρό ότι σεισμικά κύματα διαδίδονται πιο γρήγορα στην ανατολική πλευρά του πυρήνα απ΄ ό,τι στη δυτική, κανείς όμως δεν γνώριζε το γιατί. Νέες όμως προσομοιώσεις έδειξαν ότι αυτό κυρίως οφείλεται σε στροβιλιζόμενες δίνες ρευστού σιδήρου στον εξωτερικό πυρήνα, οι οποίες έλκουν προς τα κάτω ψυχρά υλικά γύρω από τα σύνορα με τον μανδύα και τα εναποθέτουν στον στερεό εσωτερικό πυρήνα. Τα τελευταία 300 εκατομμύρια χρόνια οι περισσότερες δίνες σιδήρου βρίσκονταν κάτω από την Ασία, κάνοντας τον εσωτερικό πυρήνα να μεγαλώσει περίπου κατά 100 χιλιόμετρα περισσότερο στην ανατολική πλευρά του σε σχέση με τη δυτική.
Αυτό θα μπορούσε να έχει συνέπειες και για το μαγνητικό πεδίο της Γης, το οποίο δημιουργείται από τη μεταφορά της θερμότητας και της ενέργειας στον εξωτερικό πυρήνα. Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι οι αναταράξεις που προκαλούνται από την αύξηση του εσωτερικού πυρήνα μπορούν, με τον χρόνο, να αποσταθεροποιήσουν το μαγνητικό πεδίο και να το αντιστρέψουν, αναγκάζοντας τον βόρειο και το νότιο μαγνητικό πόλο της Γης να αλλάξουν θέσεις. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο – όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν πολλές φορές – ο πλανήτης θα μείνει προσωρινά απροστάτευτος από τα ενεργητικά σωματίδια που έρχονται από τον Ήλιο, τον λεγόμενο ηλιακό άνεμο. Θα μας αφήσει δηλαδή χωρίς ασπίδα απέναντι στα μαγνητικά σωματίδια του ηλιακού ανέμου. Αυτό θα προκαλέσει σίγουρη κατάρρευση στα υπολογιστικά μας συστήματα, και ίσως αποβεί καταστρεπτικό και για την ίδια τη ζωή. Το πότε, όμως, θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο δεν το γνωρίζει κανείς.
physics4you

Ξεπερνά κάθε υπολογισμό η μόλυνση στη Φουκουσίμα


Η ποσότητα ραδιενεργών υλικών που εκλύθηκε τις πρώτες ημέρες μετά το πυρηνικό ατύχημα στη μονάδα Ντάιτσι της Φουκουσίμα ήταν δυόμιση φορές μεγαλύτερη από την αρχική εκτίμηση των ιαπωνικών Αρχών, αποκάλυψε η Εταιρεία Ηλεκτρισμού του Τόκυο (Tepco), διαχειρίστρια εταιρεία του κατεστραμμένου εργοστασίου.

foukousimaΗ Tepco ανακοίνωσε την Πέμπτη 24 Μαΐου πως η τήξη τριών αντιδραστήρων απελευθέρωσε 900.000 τεραμπεκερέλ ραδιενεργών ουσιών στην ατμόσφαιρα το Μάρτιο του 2011.
Το πυρηνικό ατύχημα ακολούθησε το σεισμό και το τσουνάμι της 11ης του ίδιου μήνα.
Ειδικότερα, η τελευταία εκτίμηση κάνει λόγο για ποσότητα ιωδίου-131 πολύ μεγαλύτερη από τις πρώτες προβλέψεις.
Το ιώδιο-131 είναι μια ταχέως διασπώμενη χημική ουσία που παράγεται από τη σχάση των ατόμων στην καρδιά του πυρηνικού αντιδραστήρα.  Έχει περίοδο ημιζωής οκτώ ημερών και προκαλεί καρκίνο του θυρεοειδούς.
Οι επιπτώσεις του πυρηνικού ατυχήματος στη Φουκουσίμα είναι ακόμα δύσκολο να αξιολογηθούν. Παρότι πολλές περιοχές κοντά στην πυρηνική μονάδα εκκενώθηκαν αρκετοί άνθρωποι διαμένουν σε σημεία όπου τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι πολύ υψηλότερα από το κανονικό.
Η Tepco επεσήμανε πως δεν μπόρεσε να εκτιμήσει ορθά εξαρχής την ποσότητα ραδιενέργειας που εκλύθηκε, καθώς οι αισθητήρες κοντά στο εργοστάσιο απενεργοποιήθηκαν εξαιτίας του ατυχήματος. 
Πηγή:physics4you

Ηλιοβασίλεμα από άλλο πλανήτη!



Η φωτογραφία απεικονίζει όντως ένα ηλιοβασίλεμα, μόνο που ο ορίζοντας που διακρίνεται είναι… από άλλον πλανήτη! Τραβήχτηκε στον Άρη από το ρομποτικό όχημα Opportunity Rover, η σκιά του οποίου διακρίνεται κάτω δεξιά.

Δόθηκε στη δημοσιότητα από τη NASA αυτή την εβδομάδα, αλλά εστάλη από το εξερευνητικό όχημα τον Μάρτιο, συγκεκριμένα την 2.888η ημέρα του στον κόκκινο πλανήτη!


Συνήθως τα ηλιοβασιλέματα στον Άρη έχουν μια γαλαζωπή απόχρωση γύρω από τον ήλιο, γιατί σκόνη διαθλά το μπλε φως προς την κατεύθυνση του παρατηρητή περισσότερο από ό,τι την ακτινοβολία στο φάσμα του κόκκινου. Μερικές φορές όμως εμφανίζονται και άλλα χρώματα.

Το 6 τροχών Opportunity Rover, που λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια, εξακολουθεί να στέλνει εκπληκτικές φωτογραφίες από τον Κόκκινο Πλανήτη, 8 χρόνια μετά την προσγείωσή του στον Άρη το 2004, παρόλο που αρχικά η αποστολή του ήταν προγραμματισμένη να διαρκέσει 90 ημέρες.

ΠΗΓΗ: techit.gr

Οι Εσωτερικοί μας πλανήτες


                      
΄΄ Όταν Αγαπάς δεν σκέφτεσαι . 
Όταν σκέφτεσαι μοιάζει να μην Αγαπάς . 
Όταν Σκεφτείς αφού έχεις Αγαπήσει , καταλαβαίνεις γιατί αγαπούσες .
Όταν Αγαπάς αφού έχεις προηγουμένως σκεφθεί , αγαπάς καλύτερα . 
Να ποια είναι η πορεία της προόδου των Ψυχών ΄΄
Elipha Levi .

Αφροδίτη και Ερμής.Πίνακας του chaperon

Από Επιστημονικής – Αστρονομικής πλευράς εσωτερικοί πλανήτες ονομάζονται οι πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος που η τροχιά τους βρίσκεται μεταξύ Ηλίου και Γης .
Οι Εσωτερικοί πλανήτες της Γης που έχουμε την χαρά να μας φιλοξενεί είναι ο Ερμής και η Αφροδίτη οι οποίοι μετά τη Σελήνη, που είναι φυσικός δορυφόρος της και τον Ήλιο ο οποίος είναι το κεντρικό αστέρι του Ηλιακού μας συστήματος, είναι τα πιο γρήγορα σε τροχιά ουράνια σώματα με τον Ερμή να ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρο από τον Ήλιο σε 88 μέρες ενώ η Αφροδίτη σε 225 ημέρες περίπου . Επίσης οι δύο αυτοί πλανήτες είναι στενά συνδεδεμένοι με τον Ήλιο καθώς δεν απομακρύνονται ποτέ από κοντά του. Η μέγιστή απόσταση που μπορεί να έχει ο Ερμής από τον Ήλιο είναι 28ο μοίρες γι’ αυτό και η μόνη δυνατή όψη που μπορούν να σχηματίσουν ο Ήλιος με τον Ερμή είναι αυτή της Συνόδου ενώ η Αφροδίτη μπορεί να απομακρυνθεί λίγο παραπάνω όχι όμως πάνω από 47ο μοίρες ενώ εκτός από σύνοδο μπορεί να σχηματίσει με τον Ήλιο και όψη ημι-τετραγώνου ( 45ομοιρών ).

 Ο Πλάτων έλεγε : Aεί ο θεός γεωμετρεί.

Στο τρίτο επετειακό επεισόδιο του ESOcast παρουσιάζεται η ναυαρχίδα των τηλεσκοπίων του ESO, το Very Large Telescope (VLT). Σε αυτό το επεισόδιο ανακαλύπτουμε τη τεχνολογία αιχμής πίσω από το τηλεσκόπιο το οποίο παρέχει στους αστρονόμους μοναδική θέα στο Σύμπαν.


Στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης η Κριστίν Λαγκάρντ - Το ανθελληνικό κτήνος, η ομοϊδεάτης του ΓΑΠ και του Τσοχατζόπουλου…


Ήρθε λοιπόν η στιγμή και για τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, να μας δείξει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, χρησιμοποιώντας γλώσσα πρωτόγνωρα.... σκληρή σε σχέση με την στάση που έχει κρατήσει μέχρι σήμερα απέναντι στην κρίση της χώρας μας. Σε συνέντευξή της στη θεωρούμενη ως "αντισυμβατική" βρετανική εφημερίδα Guardian τονίζει ότιτρέφει μεγαλύτερη συμπόνοια για τα παιδιά που δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε σωστή εκπαίδευση στην υποσαχάρια Αφρική, παρά για πολλά παιδιά που αντιμετωπίζουν τη φτώχεια στην Αθήνα!

Σύμφωνα με τη Guardian, η Κ. Λαγκάρντ επιμένει ότι ήρθε η ώρα της πληρωμής για την Ελλάδα και καθιστά ξεκάθαρο ότι το ΔΝΤ δεν έχει πρόθεση να χαλαρώσει τους όρους του πακέτου λιτότητας. Και μάλιστα η εφημερίδα αναφέρει την εξής απίστευτη φράση: "Ήρθε η ώρα να γίνει απόσβεση της επένδυσης" (σσ. της χρηματοδότησης του ΔΝΤ προς την Ελλάδα)!!!

[Mήπως υπάρχει ακόμα κανείς που να αμφιβάλλει για την ποιότητα του "σχεδίου διάσωσης" της χώρας μας και τις προθέσεις των ξένων δανειστών που κρύβονται πίσω από αυτό;]

Είναι χαρακτηριστικό δε ότι αναφέρει πως οι Έλληνες γονείς θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη εφόσον τα παιδιά τους δέχονται τις επιπτώσεις της μείωσης των δαπανών. «Οι γονείς πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους», αναφέρει.

Στην ερώτηση αν μπορεί να βγάλει από το μυαλό της τις μητέρες που δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε μαιευτήρια ή ασθενείς που δεν μπορούν να αγοράσουν φάρμακα για να κρατηθούν στη ζωή, η Λαγκάρντ απαντά: «
Σκέφτομαι περισσότερο τα μικρά παιδιά ενός σχολείου σε ένα μικρό χωριό του Νίγηρα, τα οποία διδάσκονται δύο ώρες την ημέρα και μοιράζονται μία καρέκλα ανά τρία… Τα έχω στο μυαλό μου όλη την ώρα. Γιατί πιστεύω ότι χρειάζονται πολύ περισσότερη βοήθεια από τον κόσμο στην Αθήνα».


Παράλληλα, η επικεφαλής του ΔΝΤ προσθέτει: «Ξέρετε κάτι; Όσον αφορά την Αθήνα, σκέφτομαι επίσης όλους αυτούς τους ανθρώπους που προσπαθούν να φοροδιαφύγουν όλη την ώρα». Προσθέτει δε ότι σκέφτεται εξίσου τους Έλληνες που έχουν αποκλειστεί από την παροχή δημόσιων υπηρεσιών και εκείνους που δεν πληρώνουν τους φόρους τους.

«Πιστεύω ότι θα έπρεπε επίσης να βοηθηθούν σε συλλογικό επίπεδο…πληρώνοντας όλοι τους φόρους τους», τονίζει η κ. Λαγκάρντ για να καταλήξει ακριβώς λέγοντας πως η Ελλάδα δεν θα «κερδίσει» καλύτερους, πιο «χαλαρούς» όρους στην δανειακή της στήριξη, δεν μπορεί να επιζητά καλύτερους όρους σε σχέση με μια φτωχή χώρα του αναπτυσσόμενου κόσμου.

«Η δουλειά μου είναι να λέω την αλήθεια. Και είναι πιο δύσκολο να ζητάω από την κυβέρνηση μιας χώρας που οι κάτοικοι της ζουν με 3, 4, ή 5 χιλιάδες δολάρια το χρόνο να αυξήσει τα μέτρα λιτότητας και να μειώσει χρέη και ελλείμματα, από το να ζητάω τα ίδια, αυτονόητα πράγματα από την κυβέρνηση μιας πλούσιας χώρας»…




που κάποιοι έχουν το θράσος να συζητούν την επέκταση κατοχής του φασιστικού μαγαζιού τους στην πατρίδα.Ένα μάτσο ανώμαλοι, βιαστές, πρεζάκηδες της χλίδας, που διαλύουν έθνη και στέλνουν λαούς στην εξαθλίωση για να θησαυρίζουν…Σήμερα ξεκίνησε επίσημα η έρευνα του γαλλικού Ειδικού Δικαστηρίου σε βάρος της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. Η Λαγκάρντ κατηγορείται για κατάχρηση δημόσιου χρήματος στην τεράστια αποζημίωση που είχε καταβληθεί στον επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί, προσωπικό φίλο του προέδρου Ν. Σαρκοζί, επί των ημερών της στο γαλλικό υπουργείο Οικονομικών.

Τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται η Λαγκάρντ επισύρουν ποινή κάθειρξης 10 ετών και επιβολής προστίμου 150.000 ευρώ.
Η ανακριτική επιτροπή του Ειδικού Δικαστηρίου (CJR) συγκλήθηκε σήμερα επίσημα, προκειμένου να ερευνήσει το ρόλο που διαδραμάτισε το 2008 η Λαγκάρντ, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών, στην υπόθεση του Μπερνάρ Ταπί.
Η σύγκληση του CJR, του μοναδικού δικαστηρίου στη Γαλλία που μπορεί να δικάζει υπουργούς για τις ενέργειές τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, κατέστη υποχρεωτική μετά την απόφαση που έλαβε στις 4 Αυγούστου το ίδιο δικαστήριο να ξεκινήσει έρευνα σε βάρος της 55χρονης Λαγκάρντ.Η ανακριτική επιτροπή, που αποτελείται από τρεις Εφέτες, θα προχωρήσει σε έρευνες για να διαπιστώσει αν η πρώην υπουργός ευθύνεται για τις κατηγορίες που της αποδίδονται. Το 2008, προκειμένου να επιταχύνει τη διαδικασία και να ξεκαθαρίσει μια παλιά αντιδικία που αφορούσε στην πώληση από την τράπεζα Credit Lyonnais του ομίλου Adidas, που ανήκε στον Μπερνάρ Ταπί, η Λαγκάρντ είχε εγκρίνει ένα διακανονισμό ύψους 285 εκατ. ευρώ υπέρ του επιχειρηματία. Ο Ταπί υποστήριζε ότι η πρώην κρατική τράπεζα τον είχε εξαπατήσει το 1993 κατά την πώληση των μετοχών του στην εταιρεία αθλητικών ειδών Adidas. Είχε χάσει τη δίκη που έγινε το 2006 και η υπόθεση βρισκόταν στη διαδικασία της έφεσης το 2007, όταν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές ο φίλος του, Νικολά Σαρκοζί.Το γαλλικό Ειδικό Δικαστήριο (CJR) συστάθηκε το 1993 και έκτοτε έχει ερευνήσει περίπου 1.000 υποθέσεις αλλά μόνο έξι υπουργοί παραπέμφθηκαν σε δίκη.

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Η Ιστορία του Χρόνου


Λέμε συχνά ότι ο χρόνος «ρέει», «κυλά» και «φεύγει», χωρίς ποτέ να προσδιορίζουμε επακριβώς τι είδους «πράγμα» είναι αυτό που κυλά και φεύγει ασταμάτητα ή, τουλάχιστον, ποιος ή πώς μπορεί κανείς να μετρά την αδιάκοπη ροή του.

time_travelΑναμφίβολα, ο «χρόνος» αποτελεί το πιο σκοτεινό και άπιαστο αντικείμενο της ανθρώπινης σκέψης (φυσικής και μεταφυσικής): πρόκειται για κάτι που υπάρχει «πραγματικά» ή, αντίθετα, είναι ένας βολικός τρόπος να «μετράμε» ό,τι συνεχώς μεταβάλλεται και παρέρχεται γύρω από εμάς και μέσα μας; Άραγε, θα συνεχίσει να κυλά αιωνίως, αδιαφορώντας για τις αδυναμίες και τις αγωνίες των ανθρώπων, ή κάποτε θα «τελειώσει», επαναφέροντας στο μηδέν το Σύμπαν και τους κατοίκους του;
Λέγεται ότι όταν ρώτησαν τον Αϊνστάιν «τι είναι ο χρόνος;», αυτός απάντησε χωρίς περιστροφές: «Ο,τι μετράνε τα ρολόγια μας». Με αυτή την προκλητική δήλωση, ο μεγάλος ανανεωτής των παραδοσιακών εννοιών του χώρου και του χρόνου ήθελε πιθανά να μας υπενθυμίσει ότι ο χρόνος δεν είναι «κάτι τι» που μπορεί να συλληφθεί ανεξάρτητα από τον τρόπο που το μετράμε, δηλαδή ανεξάρτητα από το πώς καταγράφουμε την παρουσία του.
Εξάλλου, ο Αϊνστάιν δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνει ό,τι, πριν από δύο χιλιετίες, είχε υποστηρίξει πρώτος και ρητά ο Αριστοτέλης στο……..έργο του «Φυσικά» ή «Φυσική Ακρόασις»: «Διότι τούτο είναι ο χρόνος, το αριθμήσιμο ποσό (αριθμός) της κίνησης στη διάρκειά της από ένα πρότερο σε ένα ύστερο» («Φυσικά», 219 b, τόμος 2, μτφ. Β. Μπετσάκος, εκδ. Ζήτρος).
Ο χρόνος λοιπόν, σύμφωνα με τον μεγάλο Σταγειρίτη, δεν είναι παρά «αριθμός» που μετρά τη κίνηση, και μόνο ως μετρήσιμο μαθηματικό μέγεθος έχει το ακριβές φυσικό νόημα που καταγράφεται στις ενδείξεις των ρολογιών και των ημερολογίων μας! Απορρίπτοντας την επικρατούσα στην εποχή του κυκλική σύλληψη του χρόνου και τα παράδοξα της αιώνιας επιστροφής που αυτή γεννά, ο Αριστοτέλης ανοίγει πρώτος τον δρόμο για την εκκοσμίκευση και τη φυσικοποίηση της μέχρι τότε επικρατούσας μετα-φυσικής σύλληψης του χρόνου. Και είναι απορίας άξιον γιατί χρειάστηκε να περάσουν τόσοι αιώνες ώσπου να υιοθετηθεί η αριστοτελική «λύση» (με τη διττή έννοια της επίλυσης αλλά και της διάλυσης) των λογικών παραδόξων που γεννά η αιωνιότητα, δηλαδή η ιδέα ενός άχρονου κυκλικού χρόνου.
Αιωνιότητα: ο άχρονος χρόνος
Κατά την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα, αλλά και αργότερα, η κυκλικότητα του χρόνου εθεωρείτο δεδομένη και προφανής. Ηταν μάλιστα κάτι που μπορούσε να το διαπιστώσει κάποιος «ιδίοις όμμασι» από την εύρυθμη και περιοδική επανάληψη των ίδιων πάντα αστρικών φαινομένων (π.χ. από την περιφορά του Ήλιου και της Σελήνης, την επανεμφάνιση σε τακτά χρονικά διαστήματα των ουράνιων σωμάτων στον ουράνιο θόλο κ.ο.κ.)
Μολονότι το ποτάμι του χρόνου φαινόταν να ρέει αδιάκοπα, ο ίδιος ο χρόνος ήταν «άπαυστος», «ατέλεστος» και «ανώλεθρος». Με άλλα λόγια ήταν αιώνιος. Ο Πλάτων τα συνοψίζει όλα αυτά θαυμάσια στον «Τίμαιο»: ο πατέρας του Σύμπαντος, δηλαδή ο Κοσμικός Νους που ενυπάρχει και ταυτίζεται με τη Φύση,«σκέφτηκε να δημιουργήσει κάποια κινητή εικόνα της αιωνιότητας. Ενώ λοιπόν έβαζε τάξη στον ουρανό, έφτιαξε και τη ρυθμικά κινούμενη εικόνα της ακίνητης στην ενότητά της αιωνιότητας – το δημιούργημα που έχουμε ονομάσει χρόνο… Ο χρόνος λοιπόν γεννήθηκε μαζί με τον ουρανό· και αφού γεννήθηκαν μαζί, θα διαλυθούν μαζί, αν βέβαια χρειαστεί ποτέ να διαλυθούν» («Τίμαιος» 37 d και 38 b, μτφ. Β. Κάλφας, εκδ. Πόλις).
Σύμφωνα με την πλατωνική κοσμογονία, ο κοσμικός Δημιουργός ρυθμίζει το ρολόι του χρόνου από τη «στιγμή» που δημιουργεί τον ουρανό, μόλις δηλαδή θέτει σε τάξη και σε εύρυθμη κίνηση το συν-παν. Συνεπώς, ο χρόνος, ως αιώνια παρών, δεν είναι κάτι μετρήσιμο αλλά, αντίθετα, είναι αυτό που μετρά την τελειότητα των προκαθορισμένων κινήσεων των ουράνιων σωμάτων, οι οποίες βέβαια δεν θα μπορούσαν παρά να είναι κυκλικές και αέναες.
Αν, όπως ισχυρίζεται ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πλωτίνος, η αιωνιότητα είναι το αρχέτυπο ή το πρότυπο του χρόνου («Εννεάς Τρίτη»), τότε η ιδέα του «απείρου» αποτελεί το πρότυπο της αιωνιότητας. Πράγματι, το άπειρο δεν είναι καθόλου μια «αθώα» μαθηματική έννοια· αλλά, η έκφραση της ασίγαστης επιθυμίας του ανθρώπινου νου για αιωνιότητα. Η αφηρημένη μαθηματική ιδέα του απείρου αν χωροποιηθεί, γεννά τον απόλυτο χώρο. Ενώ αν χρονοποιηθεί, γεννά τον απόλυτο χρόνο!
Ο χρόνος ως «εικόνα» της αιωνιότητας είναι μια ατέρμονη σειρά διαδοχικών στιγμών, μια άπειρη διαδοχή από «νυν». Είναι μια ανοίκεια και καθησυχαστική κατάσταση όπου όλες οι «στιγμές» που αποτελούν τον χρόνο καταλήγουν εκεί από όπου ξεκίνησαν: στον ασάλευτο και ψυχρό ωκεανό που αποκαλείται Αιών. Μέσα σε αυτόν συνυπάρχουν αενάως και ταυτοχρόνως όλες οι στιγμές του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Αυτή την αποκρουστική εικόνα ακινησίας κάποιοι την περιγράφουν ως αιωνιότητα, κάποιοι άλλοι ως θεό και κάποιοι άλλοι ως θάνατο (βλ. δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα).
Μια επίμονη ψευδαίσθηση;
Πάντως, είναι εντυπωσιακό το πώς, συν τω χρόνω, οι μεταφυσικές ιδέες του Πλάτωνα και οι φυσικές θεωρίες του Αριστοτέλη συνδυάστηκαν με την ιουδαϊκή-χριστιανική εσχατολογική αντίληψη περί της «συντέλειας του αιώνος» ώστε να διαμορφωθεί -και τελικά να επιβληθεί- η νέα γραμμική και μαθηματικοποιημένη σύλληψη του χρόνου που επικρατεί στη δυτική σκέψη από τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα.
Έτσι, κατά τους «νεότερους χρόνους», η γνωσιακή ανάγκη εκκοσμίκευσης της αφηρημένης έννοιας του χρόνου, δηλαδή η φυσικοποίηση και η μαθηματικοποίηση του άχρονου χρόνου από τις φυσικές επιστήμες, θα αποτελέσει όχι μόνο την προϋπόθεση αλλά και τη νομιμοποίηση της νέας ιστορικής αναγκαιότητας για μια εντελώς διαφορετική διαχείριση και εκμετάλλευση του χρόνου εργασίας και ζωής των ανθρώπων στη Δύση.
Πράγματι, για την κλασική Φυσική ο πραγματικός χρόνος, σε αντίθεση με τον ανθρώπινο χρόνο, δεν κυλάει προς κάποια κατεύθυνση και δεν παράγει ποτέ τίποτα νέο. Όπως το έθεσε ο Νεύτων στην εισαγωγή του μεγάλου βιβλίου του «Philosophiae Naturalis Principia Mathematica»: «Ο απόλυτος, αληθινός και μαθηματικός χρόνος, αφεαυτός και από την ίδια του τη φύση, ρέει ομοιόμορφα χωρίς να εξαρτάται από τίποτα το εξωτερικό…».
Με άλλα λόγια, ο υποκειμενικός χρόνος που βιώνουν οι άνθρωποι, για τον Νεύτωνα αλλά και για ολόκληρη την κλασική Φυσική είναι απλώς μια ψευδαίσθηση που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον απόλυτο -θα έμπαινε κανείς στον πειρασμό να πει: πλατωνικό- κοσμικό χώρο και χρόνο.
Άποψη που, παραδόξως, συμμερίζεται και ο Αϊνστάιν, ο βασικός υπαίτιος της «δολοφονίας» του απόλυτου χρόνου στη σύγχρονη Φυσική. Οπως θα εκμυστηρευθεί ο ίδιος ο Αϊνστάιν σε ένα περίφημο γράμμα του: «Η διάκριση ανάμεσα σε παρελθόν και σε μέλλον αποτελεί μόνο μια ψευδαίσθηση, έστω κι αν πρόκειται για μια επίμονη ψευδαίσθηση».
Αν όμως ο χρόνος είναι απλώς μία παράμετρος στη μαθηματική περιγραφή του Σύμπαντος, μία επιπλέον διάσταση στο τετραδιάστατο συνεχές που σήμερα ονομάζεται «χωρόχρονος», αν δηλαδή αποτελεί μόνο μια μαθηματική συντεταγμένη που αυξάνεται ή μειώνεται από το άπειρο παρελθόν στο άπειρο μέλλον, τότε γιατί το ορατό Σύμπαν δεν είναι στατικό αλλά συνεχώς εξελίσσεται;
Γιατί ο χρόνος της κοσμολογίας, της βιολογίας και της ανθρώπινης ιστορίας φαίνεται να ρέει αποκλειστικά από το παρελθόν προς το μέλλον, είναι δηλαδή ασύμμετρος και ανομοιόμορφος, δεδομένου ότι είμαστε σε θέση να διακρίνουμε σαφώς το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον; Υπάρχει εντέλει κάποια φυσική εξήγηση του γιατί όλα τα πολύπλοκα φυσικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων κοινωνιών, περιέχουν καταγεγραμμένο στη δομή και την ιστορία τους αποκλειστικά το παρελθόν αλλά όχι και το μέλλον τους;
Η σύντομη παρουσίαση της προϊστορίας των επιστημονικών ιδεών περί του χρόνου είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να κατανοήσουμε πόσο ρηξικέλευθες και πρωτότυπες είναι οι πιο πρόσφατες κοσμολογικές θεωρίες σχετικά με την αρχή και το τέλος του. Στο επόμενο άρθρο μας -το πρώτο στην αρχή του νέου έτους- θα εξηγήσουμε αναλυτικά γιατί η σύγχρονη επιστήμη είναι πλέον πεπεισμένη ότι το Σύμπαν δεν είναι στατικό αλλά, αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε, εξελίσσεται διαρκώς, δημιουργώντας νέες πιο σύνθετες δομές. Γεγονός που αποδεικνύει τη δημιουργική δράση του χρόνου στην οργάνωση του Σύμπαντος. Αλλά, όπως θα δούμε, η αναγνώριση αυτής της ουσιαστικής μη αναστρεψιμότητας του χρόνου γεννά επίσης και κάποια περίεργα κοσμολογικά σενάρια, όπου το παρόν ενδέχεται να μην έχει κανένα μέλλον.
Του Σπύρου Μανουσέλη από την Ελευθεροτυπία

ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ ΓΗ